عيسى بك بن إسحق

عيسى بك بن إسحق
(بالتركية العثمانية: اسحق اوغلى عيسى بك)‏
معلومات شخصية
الميلاد	القرن 15 ; الدولة العثمانية
مكان الوفاة	سراييفو
مواطنة	الدولة العثمانية
الأب	إسحق بك
مناصب
سنجق بك البوسنة
	في المنصب; العقد 1450 – 1463
	محمد بك بن منات ‏
سنجق بك البوسنة
	في المنصب; 16 فبراير 1464 – 1470
	محمد بك بن منات ‏ آجاز بك ‏
الحياة العملية
المهنة	سياسي
اللغات	البوسنية، والعثمانية
الخدمة العسكرية
الولاء	الدولة العثمانية
الرتبة	فريق أول
التوقيع
	تعديل مصدري - تعديل

عيسى بك بن إسحق هو سياسي عثماني شغل منصب والي في الدولة العثمانية.^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]^[6]^[7]

مناصبه عدل

تولى المناصب التالية:^[8]^[9]^[10]^[11]^[12]

سنجق بك البوسنة (العقد 1450–1463)
سنجق بك البوسنة (16 فبراير 1464–1470)

المراجع عدل

^ Suljović 2010:
«Ta dvojenja idu u smjeru – da je riječ o bratu Stjepana Vukčića Kosače, koji ga je predao Mehmedu II kao garanciju lojalnosti. Po ovoj teoriji Isa-beg je, nakon što ga je usvojio Ishak-beg (otud prezime), konvertirao na islam, te za ondašnje prilike izgradio zavidnu vojničku i političku karijeru. Po drugima, Isak Hranić/Hranušić zarobljen je tijekom jednog upada akindžija na posjed velikaške obitelji Pavlović, inače gospodara velikog dijela Istočne Bosne, uključujući i srednjovjekovnu župu Vrhbosnu. U zarobljeništvu se dokazao kao izuzetno sposoban, što je vođu spomenutih akindžija potaknulo da mu ostavi imetak, ali i poziciju koju je obnašao. Potpuno drukčiji pristup na porijeklo Ishakovića imaju istraživanja historičarke umjetnosti Lidije Bogojević Kumbaradži iz Skoplja. Ona smatra da je rodonačelnik Ishakovića Pašajigit-beg iz Saruhana (Kapadokije), a da je Ishak-beg bio njegov sin. Zanimljivosti idu do mjere u kojoj se skopski begovi Kumbaradžije smatraju izravnim potomcima Isa-bega Ishakovića, o čemu posjeduju i autentičnu dokumentaciju. Iznad ulaza u nekadašnji bazar u Skopju, građevine koju je podigao Ishaković, stoji ploča o obnovi bazara. Natpis kazuje da su bazar obnovili begovi Kumbaradžije, nasljednici Isa-begov»
^ "AT-TAFSĪR AL-KABĪR". The European Library. مؤرشف من الأصل في 2012-05-25. اطلع عليه بتاريخ 2010-12-23.
^ Hodžić، Muamer (12 أكتوبر 2015). "Foča-Dubrovnik: Živan Pripčinović (?-1479): Život jednog dubrovačkog trgovca i „diplomate" u Bosni". focanskidani. مؤرشف من الأصل في 2017-09-23. Naime, dogovoreno je da Isa-beg Ivanu vrati ženu i plati dodatnih 500 dukata kako bi dobio natrag Mustafu. Živanov opunomoćenik Ratko Vukosalić je 16. septembra 1470. godine doveo u Dubrovnik Markovićevu ženu, koju je predao zajedno sa 300 dukata. Nakon toga je preuzeo Mustafu kojeg je vratio osmanskim vlastima.
^ Dankoff، Robert (1993). The Intimate Life of an Ottoman Statesman: Melek Ahmed Pasha (1588–1662) As Portrayed in Evliya Çelebi's Book of Travels. Albany: SUNY Press.
^ Finkel، Caroline (2005). Osman's Dream: The Story of the Ottoman Empire, 1300–1923. New York: Basic Books. ISBN:978-0-465-02396-7.
^ Heyd، Uriel (1973). Studies in Old Ottoman Criminal Law. Oxford: Oxford University Press.
^ Thomas، Lewis V. (1972). Norman Itzkowitz (المحرر). A Study of Naima. New York: New York University Press.
^ İlgürel، Mücteba. "Abaza Hasan". Türkiye Diyanet Vakfi İslâm Ansiklopedisi. ج. 1. ص. 10–11.
^ İlgürel، Mücteba (1976). Abaza Hasan Paşa İsyanı [The Revolt of Abaza Hasan Pasha] (Docent Thesis). Istanbul University Faculty of the Arts.
^ İnalcık، Halil (2015). Devlet-i 'Aliyye: Osmanlı İmparatorluğu Üzerine Araştırmalar - III, Köprülüler Devri [Devlet-i 'Aliyye: Studies on the Ottoman Empire - III, Köprülü Era]. Istanbul: Türkiye Bankası Kültür Yayınları.
^ İnalcık، Halil (1980). "Military and Fiscal Transformation in the Ottoman Empire, 1600–1700". Archivum Ottomanicum. ج. 6: 283–337.
^ Naîmâ Mustafa Efendi (2007). İpşirli، Mehmet (المحرر). Târih-i Na'îmâ (Ravzatü'l-Hüseyin fî Hulâsati Ahbâri'l-Hâfikayn [Naima's History - The Garden of Hüseyin in Summary of the News of East and West]. Ankara. ج. 6.{{استشهاد بكتاب}}: صيانة الاستشهاد: مكان بدون ناشر (link)

هذه بذرة مقالة عن حياة شخصية عثمانية بحاجة للتوسيع. فضلًا شارك في تحريرها.

[Suljovic-1] Suljović 2010:
«Ta dvojenja idu u smjeru – da je riječ o bratu Stjepana Vukčića Kosače, koji ga je predao Mehmedu II kao garanciju lojalnosti. Po ovoj teoriji Isa-beg je, nakon što ga je usvojio Ishak-beg (otud prezime), konvertirao na islam, te za ondašnje prilike izgradio zavidnu vojničku i političku karijeru. Po drugima, Isak Hranić/Hranušić zarobljen je tijekom jednog upada akindžija na posjed velikaške obitelji Pavlović, inače gospodara velikog dijela Istočne Bosne, uključujući i srednjovjekovnu župu Vrhbosnu. U zarobljeništvu se dokazao kao izuzetno sposoban, što je vođu spomenutih akindžija potaknulo da mu ostavi imetak, ali i poziciju koju je obnašao. Potpuno drukčiji pristup na porijeklo Ishakovića imaju istraživanja historičarke umjetnosti Lidije Bogojević Kumbaradži iz Skoplja. Ona smatra da je rodonačelnik Ishakovića Pašajigit-beg iz Saruhana (Kapadokije), a da je Ishak-beg bio njegov sin. Zanimljivosti idu do mjere u kojoj se skopski begovi Kumbaradžije smatraju izravnim potomcima Isa-bega Ishakovića, o čemu posjeduju i autentičnu dokumentaciju. Iznad ulaza u nekadašnji bazar u Skopju, građevine koju je podigao Ishaković, stoji ploča o obnovi bazara. Natpis kazuje da su bazar obnovili begovi Kumbaradžije, nasljednici Isa-begov»

[2] "AT-TAFSĪR AL-KABĪR". The European Library. مؤرشف من الأصل في 2012-05-25. اطلع عليه بتاريخ 2010-12-23.

[3] Hodžić، Muamer (12 أكتوبر 2015). "Foča-Dubrovnik: Živan Pripčinović (?-1479): Život jednog dubrovačkog trgovca i „diplomate" u Bosni". focanskidani. مؤرشف من الأصل في 2017-09-23. Naime, dogovoreno je da Isa-beg Ivanu vrati ženu i plati dodatnih 500 dukata kako bi dobio natrag Mustafu. Živanov opunomoćenik Ratko Vukosalić je 16. septembra 1470. godine doveo u Dubrovnik Markovićevu ženu, koju je predao zajedno sa 300 dukata. Nakon toga je preuzeo Mustafu kojeg je vratio osmanskim vlastima.

[4] Dankoff، Robert (1993). The Intimate Life of an Ottoman Statesman: Melek Ahmed Pasha (1588–1662) As Portrayed in Evliya Çelebi's Book of Travels. Albany: SUNY Press.

[5] Finkel، Caroline (2005). Osman's Dream: The Story of the Ottoman Empire, 1300–1923. New York: Basic Books. ISBN:978-0-465-02396-7.

[6] Heyd، Uriel (1973). Studies in Old Ottoman Criminal Law. Oxford: Oxford University Press.

[7] Thomas، Lewis V. (1972). Norman Itzkowitz (المحرر). A Study of Naima. New York: New York University Press.

[8] İlgürel، Mücteba. "Abaza Hasan". Türkiye Diyanet Vakfi İslâm Ansiklopedisi. ج. 1. ص. 10–11.

[9] İlgürel، Mücteba (1976). Abaza Hasan Paşa İsyanı [The Revolt of Abaza Hasan Pasha] (Docent Thesis). Istanbul University Faculty of the Arts.

[10] İnalcık، Halil (2015). Devlet-i 'Aliyye: Osmanlı İmparatorluğu Üzerine Araştırmalar - III, Köprülüler Devri [Devlet-i 'Aliyye: Studies on the Ottoman Empire - III, Köprülü Era]. Istanbul: Türkiye Bankası Kültür Yayınları.

[11] İnalcık، Halil (1980). "Military and Fiscal Transformation in the Ottoman Empire, 1600–1700". Archivum Ottomanicum. ج. 6: 283–337.

[12] Naîmâ Mustafa Efendi (2007). İpşirli، Mehmet (المحرر). Târih-i Na'îmâ (Ravzatü'l-Hüseyin fî Hulâsati Ahbâri'l-Hâfikayn [Naima's History - The Garden of Hüseyin in Summary of the News of East and West]. Ankara. ج. 6.{{استشهاد بكتاب}}: صيانة الاستشهاد: مكان بدون ناشر (link)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]